تحقیق در مورد نظام جمع

اهمیت نظم در زندگی:

انسان موجودی است اجتماعی، یعنی نه به تنهایی می تواند زندگی کند. او همیشه باید در کنار انسانهای دیگر زندگی می کند تا بتواند زندگی خوبی داشته باشد. هر کسی باید کار خودش را به موقع و درست انجام دهد تا چرخ روزگار بچرخد. یکی از چیزهایی که برای جامعه انسانی لازم است، وجود نظم و قاعده در کارهاست. بی نظمی کار اجتماع را مختل می سازد.
همه موارد حکایت از آن دارد که در کارهای اجتماعی و زندگی فردی «نظم» نقش عمده و تعیین کننده ای دارد. حضرت علی علیه السلام در آخرین وصیتانمه خویش، بیش از هر چیز مردم را به رعایت نظم در کارها سفارش کرده اند.
خداوند بزرگ وجود نظم در نظام آفرینش را مسئله مهمی به حساب آورده و در جای جای قرآن کریم مردم را به تفکر در نظم نظام آفرینش دعوت کرده است، تا از این راه، به وجود خداوند آگاه و متعال پی ببرند.

«اگر نظم نباشد، کارها در هم می ریزد و حتی ان کسی که میل دارد به موقع کار خودش را درست و کامل انجام دهد، توانایی این کار را نخواهد داشت» رانندگی نظم و قاعده و قانونی دارد، اگر چراغ راهنمایی در سر چهار راه ها نباشد، یا اگر مردم قاعده و نظم از دست راست حرکت کردن را رعایت نکنند، آیا رانندگی کردن ممکن است.
در هر جامعه ای که نظم و قاعده و قانون حاکمیت داشته باشد. مردم بهتر تکلیف خودشان را می دانند و زودتر به مقصد می رسند. یکی از جاهایی که اصلاً بدون نظم کارهای از پیش نمی رود جبهه جنگ است. به همین دلیل «نظم» از عمده ترین مسائلی است که در آموزش نیروهای مسلح روی آن تأکید می شود.

نظم در نیروهای مسلح :

در نیروهای مسلح، برای بالابردن هماهنگی فرد یا گروه و هم چنین برای افزایش کارآیی نظامیان و تنظیم حرکات آنان و نیز برای فرمانبرداری عمومی از فرماندهان، «نظام جمع» آموخته می شود.
در اینجا چند هدف برای نظام جمع می آوریم. شما می توانید اهداف دیگر آموزش نظام جمع را با مشورت معلم و همکلاسهایتان بدست آورید و به این سه مورد اضافه کنید: هدف از آموزش نظام جمع این است :
- افراد قدرت کنترل و هماهنگی اندام و اعضا و حتی حواس خود را بدست آورند. – اطاعت دقیق و آگاهانه از فرماندهان را بیاموزند تا به هنگام دفاع ، کارآیی بیشتری داشته باشند.
- در لحظه های حساس نبرد، خیلی زود متشکل می شوند و فرصت کمتری برای پیشروی و حمله به دشمن بدهند.
اگر نظم و نظام جمع آموخته شود مشکلاتی پیش خواهد آمد از جمله :
هر رزمنده ای بنا به تشخیص خودش کاری را در صحنه نبرد انجام خواهد داد که شاید خیلی هم ضروری نباشد.
- افراد بدون هماهنگی با واحدهای عملیاتی دیگر عمل خواهند کرد.
- دشمن راحت تر می تواند پیشروی کند

قوانین نظام جمع و روش اجرای آن :

آموزش نظم عمومی (نظام جمع) در نیروهای مسلح ، با آموزش حرکاتی منظم و از روی قاعده شروع می شود. هر حرکتی در نظام جمع بدنبال «فرمان» خاصی صورت می گیرد. در نظام جمع و فرمان از دو جزء تشکیل شده است.
۱ – خبر
۲ – اجرا
«خبر در نظام جمع، آگاهی و ایجاد آمادگی در فرد برای هماهنگی با جمع است. «اجرا» هماهنگ شدن عملی با جمع، اطاعت از فرمان و اجرای عمل خاصی است که فرمانده دستور آن را داده است.
فرمان «از جلو نظام» را مثال می زنیم. در این فرمان «از جلو» خبر است و «نظام» اجرا.
معمولاً فرماندهان میان خبر و اجرا چند ثانیه به نیروهایش فرصت می دهد. از جلو نظام فرمانی است برای پشت سر هم قرار گرفتن نفر است.
فرمانده جزء یکم یعنی خبر را با صدای بلند و کشیده به گوش افرادش می رساند. از جلو……
افراد با شنیدن جزء خبر از فرمان از جلو نظام، به سرعت پشت سر هم قرار می گیرند سپس فرمانده جزء دوم فرمان را با صدای کوتاه و محکم اعلام می کند.

- نظام !
افراد با شنیدن جزء دوم فرمان از جلو نظام، دست چپ خود را در حالی که کاملاً کشیده شده است به طرف بالا پرتاب می کنند. بصورتی که پنج انگشت به هم چسبیده باشد و انگشت بزرگ دست چپ آنها با شانه چپ نفر مقابلشان چهار انگشت فاصله داشته و کف دست آنها را به زمین و تقریباً موازی آن باشد. مسلماً اولین نفر است خود را بلند نمی کند، زیرا کسی را در مقابل خود ندارد.
نتیجه این فرمان، آن است که تمام افراد دقیقاً پشت گردن هم قرار می گیرند. به فاصله ی یک دست با نفر جلو و عقب خود فاصله خواهند داشت. بلافاصله بعد از فرمان «از جلو نظام» فرمانده، «خبردار» می دهد. «خبردار» نیز از دو جزء تشکیل شده است. «خبر» و «دار» با شنیدن فرمان خبردار، دست چپ با شتاب به پائین می افتد و همزمان مشت شده و در امتداد خط دوخت شلوار قرار می گیرد.

این شیوه فرمان و اجرا معمولی است. دو شیوه دیگر «فرمان» و اجرای حرکات نظام جمع وجود دارد
۱ – اجرای فرمان با نمره و شمارش:
پس از ادای جمله فرمان، فرمانده فرمان می دهد. بشمار یک، کلیه نفرات ضمن اجرای جزء یکم با صدای بلند شمارش را تکرار می کنند. به فرمان بشار دو همه ی نفرات مجدداً ضمن اجرای جزء دوم فرمان شمارش را تکرار می کنند. مثلاً «فرمان» به راست راست با نمره و یا شمارش . فرمان فرمان می دهد، به راست راست با نمره و با شمارش.بشمار یک کلیه نظرات ضمن گردش روی پاشنه ی پای راست و پنجه های پای چپ به کمک چرخس سریع شانه به اندازه ۹۰ درجه سمت راست می چرخند (جزء یکم فرمان) و با صدای بلند و همزمان می گوید «یک» . سپس فرمان داده می شود «بشمار دو» همه نظرات پس از مکث کوتاهی بدون آنکه پای چپ را خم کنند. از کوتاهترین راه آن را به پای راست می چسبانند. (جزء دوم فرمان) و همزمان می گویند: «دو» پس از مکث کوتاهی بدون آنکه پای چپ را خم کنند از کوتاهترین راه آن را به پای راست می چسبانند. (جزء دوم فرمان) و همزمان می گویند :«دو»

۲- اجرای فرمان با نمره و بدون شمارش :
چنانچه بخواهیم حرکات جزء به جزء با شماره فرمانده و بدون شمارش توسط افراد صورت گیرد، فرمانده پس از ادای جمله فرمان «به راست راست» فرمان می دهد: «بشمار یک » نظرات بدون تکرار شماره جزء یکم حرکت را اجرا می کنند و سپس با فرمان «بشمار دو» جزء دوم حرکت را نیز بدون تکرار شماره انجام می دهند. برای مثال در فرمان به راست راست با نمره بی شمارش – فرمانده فرمان می دهد : «به راست راست با نمره و بی شمارش «بشمار یک» کلیه نظرات جزء یکم حرکت را بدون شمارش اجرا می کنند و سپس فرمانده فرمان می دهد. «بشمار دو» و همه نفرات جزء «دوم» حرکت را بدن تکرار شمارش انجام می دهند.

طریقه قرار گرفتن افراد در صف :

پیش از هر حرکتی در نظام جمع ، شیوه ایستادن افراد، مورد نظر است در یک جمع کلاً نفراتی که اندازه قد آنها بلندتر از بقیه است ، باید جلو صف بایستند. اگر افراد به صورت گروه بایستند (پشت سر هم ) نظرات بلندتر جلو گروه قرار می گیرند و اگر به صورت صف بایستند( پهلوی هم ) نفرات بلند قدتر در سمت راست باید بایستید محل ایستادن فرمانده نیز در سمت چپ افراد است. بطوری که هنگام حرکت افراد جلو و پشت سر او قرار گیرند. اگر افراد در حال حرکت نباشند و یکجا ایستاده باشند، فرمانده باید در جایی بایستد که صدایش را همه افراد تحت فرماندهی اش بشنوند.

هنگام ایستادن افراد باید نکات زیر را رعایت کنند:
حالت ایستادن : منظور از ایستادن حالتی است که در آن نکات زیر کاملاً رعایت گردد: - بدن آزاد باشد و بدون آنکه فشاری به آن وارد شود.
- پاشنه هر دو به هم چسبیده باشد
- پنجه های پا در یک خط و به اندازه عرض یک پا باز باشند.
- شکم به طرف داخل رفته، سینه جلو و پا کشیده ، شانه ها باز و بدن در یک خط عمودی قرار گیرد.
- گردن افراشته، سر بالا، شعاع دور چشم مستقیم، صورت طبیعی و چانه اندکی بالا قرار گیرد. هر دو دست کشیده و مشت انگشت شست پشت امتداد خط دوخت شلوار، سایر انگشتان چسبیده به شلوار و کف دست رو به بدن باشد. بعد از اینکه افراد به ترتیب قد توی یک صف قرار گرفتند، فرمان «افراد» بایست صادر می شود.

بایست

– برای در یک خط قرار دادن پنجه های پاهای کلیه نفرات فرمان داده می شود. «افراد بایست» با این فرمان هر نفر سر را پائین می اندازد و با حرکت ریز و جلو یا عقب، پنجه پاهای خود را با نفر سمت راست دریک خط قرار می دهد و به همین حالت می ماند تا نفر سمت راست وی سر را با شتاب به بالا ببرد سپس او هم بالا ببرد سپس او هم بلافاصله همین حرکت را تکرار می کند.

بدو بایست

– اگر افراد تحت فرماندهی یک فرمانده پراکنده باشند، قبل از فرمان بالا، فرمان «بدو ، بایست» صادر می شود. فرمانده برای اجرای این فرمان جای اولین فرد یا اولین صف را تعیین می کند و بعد فرمان «بدو بایست» می دهد. افراد بلافاصله از جای خود حرکت می کنند و پشت نفر اول یا صف اول قرار می گیرند. اگر تعداد صف ها بیشتر از یک صف باشد فاصله هر صف از صف جلویی خود باید به اندازه یک دست کشیده باشد، بعد از فرمان «بدو، بایست» و «افراد» بایست ، نوبت فرمان از جلو نظام است.

از راست نظام :

برای اینکه افراد کاملاً حالت نظامی بگیرند و استور بایستند باید فرمان خبردار صادر شود، اما چون ممکن است هنوز افراد در یک صف ستقیم و منظم قرار نگرفته باشند، پیش از «خبرداد» فرمان از راست نظام » صادر می شود. پس از خبرداد ، نوبت فرمان «آزاد» است.

آزاد

– فرمانی است برای تغییر حالت دادن خبر داد. با این فرمان نفرات پای چپ خود را به سرعت از زمین بلند می کنند و با یک ضربه محکم و به اندازه پهنای شابه به سمت چپ می کوبیند بطوری که پنجه هر دو پای هر نفر در یک امتداد قرار گیرد. همزمان با این حرکت دست چپ مچ دست راست را گرفته و هر دو دست بطور کشیده و در پشت و انتهای ستون فقرات قرار می گیرد. در حالت آزاد مانند حالت خبردار، افراد نباید تغییر سمت و یا حرکتی بکنند. در تمام این حرکات اگر چه فرد به تنهایی عمل می کند، اما هماهنگی خاصی با سایر افراد هم گروه خود دارد.

به چپ چپ :

تغییریست ۹۰ درجه به طرف چپ این فرمان از دو جزء به شرح زیر تشکیل شده است: جزء یکم : نفر روی پاشنه ی پای چپ و پنجه پای راست به کمک حرکت سریع شانه ها به اندازه ۹۰ درجه به سمت چپ می چرخد در حالی که بدن کاملاً راست، دستها به بدن چسبیده و کشیده سر بالا، پای راست کشیده و پاشنه متمایل به خارج است.
جزء دوم : پس از انجام گردش و مکث لازم. پای راست بدون آنکه خم شود و از کوتاهترین راه به پای چپ می چسبد.

به راست راست – ۹۰ درجه تغییر است به طرف راست. این فرمان در دو جز]ء به شرح زیر جرا می شود :
جزء یکم : نفر روی پاشنه پای راست و پنجه پای چپ به کمک حرکت سریع شانه ها به اندازه ۹۰ درجه سمت راست می چرخد. وضعیت کلی بدن باید مانند حرکت به چپ چپ باشد. جزء دوم : پس از انجام گردش و مکث لازم، پای چپ بدون آنکه خم شود از کوتاهترین راه به پای راست می چسبد.

عقب گرد

– تغییر سمت ۱۸۰ درجه ای است از طرف چپف این فرمان در دو جزء به شرح زیر اجرا می شود.
جزء یکم :‌نفر روی پاشنه پای چپ و پنجه ی پای راست به کمک حرکت سریع شانه ها به اندازه ۹۰ درجه به سمت چپ می چرخد در حالیکه بدن کاملاَ راست، دستها به بدن چسبیده و کشیده سربالا ، پای راست کشیده و پاشنه متمایل به خارج است.
جزء دوم : پس از انجام گردش و مکث لازم، پای راست بدون آنکه ختم شود از کوتاهترین راه به پای چپ می چسبد.

درجا راحت باش

– پس از فرمان آزاد، معمولاً فرمان در جا راحت باش داده می شود و نفر بعد بدون تغییر دادن جای خود می تواند به راحتی ایستاده و پوشاک و تجهیزات خود را مرتب کند.
راحت باش – با این فرمان نفر محل آموزش را ترک می کند و به استراحت و تجدید قوا می پردازد.

به جای خود

– فرمانی است برای برگشت به حالت صحیح ایستادن در مکان اولیه
حرکت از نو – با این فرمان دوباره همان وضعیت قبل از فرمان را اتخاذ می کند
در جازدن – منظور از درجازدن حفظ آهنگ (فاصله مسافت و گرفتن نظام است. این فرمان به دو صورت (در جا قدم رو) و (درجا) فرمان داده می شود. همه این حرکات را افراد به تنهای می آموزند تا وقتی در دسته و گروه قرارگرفتند، بتوانند هماهنگ با بقیه عمل کنند یعنی «حرکات اجتماعی» منظم داشته باشند. مثلاً با شنیدن فرمان «به چپ چپ» همه افراد یکباره و همزمان روی پنجه پای راست و پاشنه پای چپ می چرخند و آنگاه پاشنه ی پای راست خود را همزمان و با ضربه به پای چپ می چسبانند.

در اجرای فرمان «به راست ، راست» نیز همه ی افراد یکباره، و همزمان روی پنجه های پای چپ و پاشنه پای راست می چرخند و سپس پاشنه ی خود را با هم و با ضربه به پاشنه پای راست می کوبند. در فرمان «عقب گرد» نیز همه افراد روی پنجه پای راست و پاشنه پای چپ می چرخند و پای راست خود را با ضربه به پای چپ می چسبانند. تفاوت این حرکت با حرکت به چپ چپ ، فقط در مقدار چرخش است. در به چپ چپ افراد فقط ۹۰ درجه به چپ می چرخند و در عقب گرد ، مقدار چرخش ۱۸۰ درجه است. بقیه حرکاتی هم که قبلاً آنها را به صورت انفرادی آموخته اید، برای این است که در جمع به صورت یکباره و همزمان به آنها عمل کند تا نظم و هماهنگی لازم در حرکات گروهی پدید آید.

---

ارائه شده توسط : حسین ایزدی

در وب سایت : پرشین جم