تحقیق در مورد انسان های اولیه

در این دوره عصر یخبندان ادامه یافت و به جز گاهی اوقات، همه جا سرد و خشک بود. این انسان ها اکثرا شکارچی بودند و ابزارهای کوچکی از جنس سنگ می ساختند. انسان های نخستین یا نئاندرتال ها از این ابزارها برای بریدن گوشت، کندن پوست حیوانات و برش چوب استفاده می کردند.

در این دوره انسان ها مردگان خود را در غارها دفن می کردند که نمونه از این اجساد در غارکوچکی در بیستون، نزدیک کرمانشاه کشف شده است.محل سکونت این انسان ها درغارهای استان های ، ، ، و مناطق دیگر توسط باستان شناسان پیدا شده است. باستان شناسان به این دوره پارینه سنگی میانی می گویند.

انسان هایی شبیه به ما چهل هزار سال پیش وارد ایران شدند. این انسان ها از سنگ تیغه های تیز و باریکی می تراشیدند که در ساخت سرنیزه یا چاقو استفاده می شد و در شکار حیواناتی مانند گور ایرانی، گاو وحشی و بز کوهی به کار می رفت.

این انسان ها از استخوان و شاخ حیوانات نیز ابزارهایی برای کارهای روزانه خود می ساختند. آن ها از خاکی به رنگ قرمز و زرد به نام اُخرا، دندان حیوانات و صدف برای رنگ کردن و تزیین پوست، مو ولباس خود استفاده می کردند.

استخوان و دندان این انسان ها در غاری به نام وزمه در نزدیکی کرمانشاه و اشکفت گاوی در نزدیکی شیراز کشف شده است

در این دوره انسان برای اولین بار در شکار از تیر و کمان استفاده کرد. انسان های این دوره علاوه بر سکونت در غارها، در محیط های باز و چادرهای ساخته شده از پوست حیوانات نیز زندگی می کردند.