تحقیق درباره ی یوز پلنگ ایرانی

ویژگی های ظاهری

یوزپلنگ ایرانی دارای سر کوچک، دست و پای بلند و کشیده، کمر باریک، سینه بزرگ، دم بلند و کلفت، گوش ‌های کوچک و گرد، سطح بدن پوشیده از موهای نخودی رنگ تا زرد کم رنگ که در قسمت ‌های زیرین بدن سفید می ‌شود است. خال‌ های کوچک، سیاه و توپر، دو نوار سیاه رنگ از گوشه چشم تا دهان (خط اشک) دارد، این خط در نوع ایرانی ضخیم ‌تر از نوع آفریقایی است. پنجه‌ های آزاد با ناخن ‌های غیرقابل جمع شدن آن یکی از مهمترین وجوه تمایز یوزپلنگ از سایر گربه سانان است. برای سریع دویدن تکامل یافته، بطوریکه سریعترین پستاندار خشکی جهان نام گرفته است. از ۵۰۰۰ سال پیش توسط انسان برای همراهی در شکار تربیت می شده است. اندازه بدن یک یوزپلنگ بالغ بین ۱۱۲ تا ۱۳۵ سانتی متر استو دم بزرگش گاهی تا ۸۴ سانتی متر طول دارد. وزن آن بین ۳۵ تا ۵۵ کیلوگرم تغییر می کند.

زیستگاه یوزپلنگ ایرانی

متاسفانه امروزه این موجودات تنها در بیابان های دورافتاده ایران زندگی می کنند. آخرین گزارش مستند از یوزپلنگ در هندوستان به سال ۱۹۴۷ بر می‌ گردد از آن زمان به بعد یوزپلنگ به سرعت از سرتاسر قلمرو خود ناپدید گردید. براساس مستندات موجود تا اوایل دهه بیست شمسی حدود ۴۰۰ قلاده یوزپلنگ ایرانی در استپ ها و بیابان ها نزدیک به مرز کشور عراق زندگی می کردند اما با شروع جنگ جهانی دوم جیپ و سایر خودروها به کشور راه یافتند و توانستند به آسانی به زیست گاه این موجودات نزدیک شوند. شکار بی رویه شکارچیان باعث شد جمعیت این گونه زیبا به سرعت رو به کاهش برود به نحوی که تا اواسط دهه پنجاه تعداد آن ها به حدود ۲۰۰ قلاده رسید.

تغذیه

یوزپلنگ ایرانی استاد شکار کردن غزال است. در ایران آن ها به شکار آهو، قوچ و میش، بز و کل و حتی خیلی وقت ها خرگوش و دیگران حیوانات از قبیل روباه ها و شغال ها را هم شکار می‌کنند کلا هر حیوانی را در بیابان بیابند می ‌توانند شکار کنند. به ندرت پیش می آید که یوز پلنگ به حیوانات اهلی مانند بز و گوسفند حمله کند و تا به حال شنیده نشده که به انسانی حمله کرده باشد و آن را آزار داده باشد که متاسفانه انسان ها همواره به شکار آن ها پرداخته اند. البته علاوه بر شکار یکی دیگر از عوامل انقراض یوز پلنگ ایرانی از بین رفتن چراگاه ها است. در سال های اخیر حیوانات اهلی بسیاری از آن ها را از بین برده اند به همین دلیل قوچ و میش که غذای اصلی یوزپلنگ هستند هم کاهش یافته اند. در شمال ایران حتی دیده شده این حیوانات از گیاهانی مانند انجیر وحشی تغذیه می کنند.

روش شکار کردن یوزها به این صورت است که ابتدا با احتیاط به طعمه نزدیک می ‌شوند و یک فاصله ۱۰۰ تا ۲۰۰ متری را با آن حفظ می‌ کنند و پشت ناهمواری ‌های زمین بوته‌ ها یا دیگر پوشش ها خود را پنهان می ‌کنند و ناگهان حمله می ‌کنند. سرعت یوز در مسافت کوتاه بسیار قابل توجه ‌است. البته آن ها نمی توانند زمان زیادی در این سرعت بالا بدوند. البته یوزهای ایرانی به دلیل زندگی در مناطق نیمه کوهستانی شیوه شکار خود را تغییر داده اند و به کمین در آبشخورها می پردازند.

علاوه بر شیر ایرانی، پلنگ ایرانی و گربه ایرانی، یوزپلنگ ایرانی نیز یکی از گونه های جانوری مختص ایران است. علی رغم این که آن ها می توانند با سرعت ۹۰ کیلومتر بر ساعت هم بدوند نتوانسته اند از خطر انقراض فرار کنند و متاسفانه تعداد آن ها امروزه به شدت کاهش یافته است. امروزه تنها چند ده قلاده از آن در ایران یافت می شود. با الی گشت همراه شوید تا درباره این گربه وحشی بیشتر بدانید.