تحقیق درباره علامه حلی ششم دبستان

زندگی علامه

وی در شب جمعه ۲۹ رمضان ۶۴۸، در شهر حله به دنیا آمد.[۱] نیاکان او از طرف پدر به اهلِ مطهر که خاندانی اهل تقوا و دانش بوده‌اند می‌رسد و همچنین از طرف مادر با محقق حلی که دایی او بوده پیوند دارد.[۱]

شروع فراگیری دانش

او چند سال بیشتر نداشت که با راهنمایی پدرش برای یادگیری قرآن به مکتب رفت و خواندن و نوشتن را در مکتب آموخت، ولی به این مقدار راضی نشد و نزد استادی به نام محرم رفت و کتابت خط را نزد او فرا گرفت. سپس مقدمات و ادبیات عرب و علوم فقه، اصول فقه، حدیث و کلام را نزد پدرش شیخ یوسف سدید الدین و دایی‌اش آموخت. او در ادامه علوم منطق، فلسفه و هیئت را نزد استادان دیگرش به ویژه خواجه نصیر الدین طوسی فرا گرفت.[نیازمند منبع]

مرجعیت شیعیان

پس از مرگ محقق حلی در سال ۶۷۶ قمری که مرجعیت شیعیان را برعهده داشت، شاگردان وی و دانشمندان حله پس از جستجوی فردی که شایستگی زعامت و مرجعیت شیعیان را داشته باشد علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت. مرتضی مطهری او را اولین کسی می‌داند که از کلمهٔ «مجتهد» در فقه شیعه استفاده کرده‌است.[۲]

ورود به ایران

تاریخ دقیق ورود او به ایران مشخص نیست اما احتمالاً سال‌های بعد از ۷۰۵ قمری بوده‌است که او به دعوت الجایتو از پادشاهان سلسله ایلخانیان که حاکم بر ایران بودند به ایران دعوت می‌شود.

او با نفوذ زیاد در سلطان وی را به برگزیدن مذهب شیعه دعوت می‌کند و پس از مناظراتی كه با علمای‌ بزرگ مذاهب چهارگانه اهل سنت برگزار می‌كند[۳]، سلطان مجاب می‌شود كه مذهب شیعه را برگزیند و نام خود را از الجايتو به سلطان محمد خدابنده تغییر می‌دهد و تشیع را در ایران رواج می‌دهد؛ که از آن روز تا زمان مرگ سلطان محمد خدابنده علامه در ایران می‌ماند و به گسترش مذهب تشیع می پردازد.[۴]

بازگشت به حله و مرگ

حلی پس از مرگ سلطان محمد خدابنده در سال ۷۱۶ قمری به شهر حله بازگشت و تا آخر عمر در آنجا اقامت کرد و سرانجام در ۲۱ محرم ۷۲۶ در سن ۷۸ سالگی درگذشت و در حرم علی بن ابی‌طالب به خاک سپرده شد.

---

ارائه شده توسط : حسین ایزدی

در وب سایت : پرشین جم